მეორე ნახევარი

მჯერა, რომ ყველა ადამიანს ჰყავს თავისი მეორე ნახევარი ამ სამყაროში, ეს არის ადამიანი, რომელსაც თვალებში ჩახედავ და უბრალოდ იცი რომ ის „ შენია“! მასში არის რაღაც, რასაც სხვა ვერავისში ხედავ…. ერთმანეთის პოვნაში ხშირად ბევრი რამ გვიშლის ხელს, ხან საჭირო დრო არ არის, ხან -საჭირო ადგილი!!! ხან ვპოულობთ ერთმანეთს და მერე სიამაყის, სიმხდალის, შეცდომების გამო ვკარგავთ! ხშირად ვოცნებობთ ვიღაც იდეალურზე, მაგრამ ოცნებას იმედგაცრუება ანაცვლებს, რადგან იდეალური ადამიანები არ არსებობენ….ბევრი ცხოვრობს უაზრო მოლოდინით, რომ ერთ დღესაც ვიღაც გამოჩნდება და ყველაფერს შეიცვლება. მე კი მგონია,რომ ჭკვიანი ხალხი არასოდეს ელოდება უბრალოდ „ვიღაცას“, ყოველთვის იცის „ვინ“ უნდა მოვიდეს, ვის მისცეს ნება დარჩეს მის სიახლოვეს…

ცხოვრებაში ის კი არ არის მთავარი, რამდენ წარმატებას მიაღწევ, რამდენს გეპირფერებიან, გეუბნებიან ლამაზ სიტყვებს ანგარებით , გონებას გიბინდავენ გაცვეთილი, ბანალური ფრაზებით…არამედ ის, რომ გვერდით გყავდეს ადამიანი,რომელსაც მთელი გულით ეყვარები; რომელიც სხვებზე ნაკლებს იტყვის, მაგრამ საქცეილით დაგიმტკიცებს ყველაფერს. ძნელია იპოვო ადამიანი, რომელიც ღირსეულია, გულწრფელი,რომელშიც არაფერია ყალბი…

ყველაფერი ხომ წარმავალია: წარმატება,ფული,სახელი- მოდის და მიდის, სილამაზეც წლებთან ერთად ქრება; ადამიანი- აი, მხოლოდ ეს რჩება ბოლოს ადამიანი- აი, ეს არის ფასეული მხოლოდ! ბევრი გაგაღმერთებს გამარჯვებულს, მხოლოდ ერთს ეყვარები უპირობოდ… ყველა შეგიყვარებს შენი ღისებისთვის, მხოლოდ ერთს ეყვარება შენი ნაკლი ისევე, როგორც შენი ღირსება….მხოლოდ ერთეულებს უყვართ ასე გულწრფელად და გამორჩეულად

ყოველთვის იპოვი უკეთესზე უკეთესს, ლამაზზე ლამაზს, ჭკვიანზე ჭკვიანს, მაგრამ იშვიათად შეხვდები ადამიანს, რომელიც დაგაფასებს,პატივს გცემს,მიგიღებს ისეთს, როგორიც ხარ… ესმის შენი დუმილი და ამიტომ, ყველაზე უკეთ ის გაიგებს შენს საუბარს! -თვალებში რომ ჩახედავ და რომ იცი,ისწორედ ის არის, ვისაც მთელი ცხოვრება ეძებდი; ის, ვინც არავის არ ჰგავს! …და სწორედ მაშინ,როცა იპოვი ასეთ ადამიანს, რომელიც ბოლომდე გაგიგებს და უყვარხარ იმისთვის, ვინც ხარ, მაგრად უნდა ჩასჭიდო ხელი და აღარასდროს გაუშვა… რადგან მას თუ გაუშვებ, მასთან ერთად შენი ბედნიერების შანსიც წავა……და ბოლოს, ბედნიერება ძალიან ახლოსაა ხშირად, ჩვენ რომ არ ვეძებდეთ შორს….!

რა სიმშვიდეა, ქალბატონო…

რა სიმშვიდეა, ქალბატონო… რა სიმშვიდეა,
ნიავმა წყნარად გადაფურცლა ძველი რვეული, 
თითქოს შებრუნდა დრო და წლები უკან მიდიან,
მოგონებები მოფრინავენ სიზმარეული, 
მოლისფერ ტბაში გამოცურდნენ თეთრი გედები
და დაიწინწკლა ზეცის სარკე სისხლის მარჯნებით,
მაშინ უფლისწულს და დედოფლის გვირგვინს ეძებდით 
და მოკვდავთაგან ვეღარავის ვეღარ ამჩნევდით, 
ის თქვენს ქუჩაზე დადიოდა სახით მწუხარი
და თოვლში მდგარი მხოლოდ თქვენზე ფიქრით თბებოდა, 
სულ ერთი სიტყვა, სიტყვა მაინც რად არ უთხარით,
გეთქვათ და თუნდაც ჯოჯოხეთში წამოგყვებოდათ 
და რატომ მისი გულის ფეთქვა არ მოისმინეთ,
რად არ იხილეთ მშვენიერი მხარე – ლამანჩა,
სადაც ცხოვრობდა და ებრძოდა ქარის წისქვილებს
და არაფერი ლექსის გარდა სხვა არ გააჩნდა
კი იყო, იყო, დიდი ხნის წინ ეს ყველაფერი,
მაგრამ წარსული გრიგალებმა თოვლში დამარხეს, 
ნუთუ თქვენ ტირით ქალბატონო, არა, ცრემლები, 
სულ არ შეშვენის თქვენს ღირსებას და სიამაყეს,
ახლა დაგნათით მილეული მთვარე თითბერის,
გობელენებზე მოიწყინეს თეთრმა ვარდებმა,
მთელი სამყარო იფარება თოვლის ფიფქებით 
არც თქვენ და არც მას, აღარავინ შეგიყვარდებათ,
ხომ არ შეგცივდათ ქალბატონო, ხომ არ შეგცივდათ, 
წინ ჯერ გზა გელით იქით, სადაც ზეცის კიდეა, 
ჩამოდის თოვლი,, განუწყვეტლივ ბარდნის ზეციდან, 
ჩამოდის თოვლი იბინდება რა სიმშვიდეა,
რა სიმშვიდეა, ქალბატონო… რა სიმშვიდეა, 
ნიავმა წყნარად გადაფურცლა ძველი რვეული, 
თითქოს შებრუნდა დრო და წლები უკან მიდიან, 
მოგონებები მოფრინავენ სიზმარეული…

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს. . . ♥

არის მომენტები როცა სიცარიელის გრძნობა გაცილებით მეტია ვიდრე ჰაერი ირგვლივ და ამ დროს გინდა უბრალოდ იტირო რადგან სხვა ემოცია აღარ გრჩება…

შეიძლება გვერდით მოღალატე ,,მეგობარი”, მტერი ან არავინ გყავდეს საერთოდ მაგრამ როცა შენი თანამგზავრი შიში ხდება ცხოვრება რთულდება და თანდათან ფერებს კარგავს,სწორედ იმ ფერებს ძლივს რომ დაინახე…

არის მომენტები როცა უბრალოდ გინდა გაიღიმო და როცა იმას აკეთებ რაც გულით გინდა და საპასუხოდ სიცივეს იღებ შიში შენს ,,სახლში” კიდევ უფრო დიდ ადგილს იკავებს და ხვდები რომ თანდათან იკარგები..

ადამიანებს ეშინიათ სიკვდილის,ტკივილის,21 დეკემბრის :)) მე დაკარგვის მეშინია რადგან უკან სიცარიელება და სიბნელე არაფერი ჩანს და იქნებ ჩემი 21 დეკემბერი კალენდრულზე უფრო ახლოა? :))

მინდა უბრალოდ მჯეროდეს რომ ყველაფერი კარგად იქნება,რომ ეს ყველაფერი შიშად დარჩება და მალე ამაზე გამეღიმება და ვიტყვი რომ სულელი ვიყავი როცა ვდარდობდი…

მე ვიცი რომ არ არსებობს სრულყოფილება მაგრამ ბედნიერი ადამიანები იმაში ხედავენ სრულყოფილებას რაც აქვთ და მე ვარ ბედნიერი და ყოველდღე მადლობას ვუხდი უფალს იმისთვის რაც მაქვს და მეშინია ამ ყველაფრის დაკარგვის…

მინდა ადამიანებმა,ერთმაენთივსთვის მნიშვნელოვანმა და საყვარელმა ადამიანებმა მანამ დავაფასოთ ერთმანეთი სანამ ერთად ვართ და ტკივილი ავარდოთ ერთმანეთს

სიყავრული ალბათ ყველაზე ნაზი ყვავილია რომელსაც მოფერება და გაფრთხილება უნდა რომ იცოცხლოს და ლამაზი იყოს

რამდენიმე დღის წინ ,,მან” მაჩვენა ეს და მე ვიცი რომ 100% სიმართლეა 

,,ადრე თუ გვიან ყველა შეხვდება ისეთ ადამიანს ვისთანაც იქნება მშვიდად,კარგად და ბედნიერად… და მაშინ აღარ ექნება მნიშვნელობა თვალის ფერს,წონას..მთავარი იქნება ის თუ რა ადგილს დაიკავებ შენ მის ცხოვრებაში”

მე მყავს ჩემი იდეალური და ჩემთვის ყველაზე ნათელი…

მე ვიპოვნე ჩემი ,,ბუნებრივი” ვისთანაც შემიძლია ვიყო ისეთი როგორიც ვარ ნიღბების და თამაშის გარეშე და როცა ასეთს პოულობ მისი დაკარგვა შენი თავის დაკარგვის ფასია…ამიტომ …. მიყვარხარ

 

P.S დრო მხოლოდ სიყავრულს დაინდობს

P.S.S შენ ხარ მზე ♥